دلا دیدی كه آن فرزانه فرزند چه دید اندر خم این طاق رنگین؟

به جای لوح سیمین در كنارش فلك بر سر نهادش لوح سیمین

شاید خواجه ی شیراز تنها باشه...؟ شاید دلش برای شاخه نباتش تنگ باشه...؟ حافظیه این روزها خیلی شلوغه...شاید...حافظ از این همه هیاهو خسته و بی زار باشه...؟

قبل از نوشتن متن بگم که این روزا مترسک موضوع پرطرفداری برای نویسنده ها شده! اما همه شون از تنهایی و بی کسی مترسک میگن! اما جبران خلیل جبران یه نگاه متفاوت به مترسک انداخت و موضوع جدیدی برای قلم من روی میز گذاشت! اول متن بنده و بعد در ادامه مطلب متن جبران خلیل جبران رو میخونیم:

متن بنده: مترسک

هوا گرم بود و من خسته بودم. رفتم توی یه مزرعه که یه مترسک هم اونجا بود. به مترسک تکیه دادم. حس کردم صدای نفس های مترسک رو می شنوم. برای این که مطمئن بشم مترسک میتونه حرف بزنه گفتم:"دلم برات می سوزه مترسک!" مترسک گفت:"چرا؟؟!" گفتم:"آخه خیلی تنهایی. خسته نمیشی از این کار تکراری و همیشگی؟! قلبت به درد نمیاد وقتی میدونی که کسی بهت توجه نمیکنه؟!" مترسک تمسخر آمیز خندید و گفت:"گفتی قلب؟! اما من که از کاهم! قلبم جا بود؟! این نویسنده ها برام داستان میسازن! اما من هیچ چیزی رو احساس نمیکنم!"

زنده شد خنده دوباره با نوای پـَـَـ نــه پـَـَــــ

دل ما شاد شد ازخاطره های پـَـَـ نــه پـَـَــــ...

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب!

[شب] به آسمون نگاه کن

آره نگاه کن...

چی میبینی؟!

فقط ماه؟! ستاره ها رو چی؟!

فقط سه چهار تا؟!

آره حق داری! این روزا ستاره ها کم پیدا شدن!

دلم تنگ شده! دلم تنگ ستاره ها شده! اون ستاره های چشمک زنی که هر شب بهم شب بخیر می گفتن! ستاره هایی که سوغاتشون نور بود!

ادامه مطلب فراموش نشه!